mektup

Sevgili dostum E.,

Bu sabah gözlerimi açtığımda karşımda bana hediye ettiğin yüzen yarasaları görüyorum. Artık yüzmüyorlar, kızıl bir suyun içinde öylece duruyorlar. Bu su zaten kızıl mıydı yoksa biz tüm şehir elektriğini ona yükledikten sonra mı bu hale geldi hatırlayamıyorum. Keşke yeniden yüzseler.

Bana öğretmediğin birkaç teknik bilgi olduğundan eminim. Eminim öldüren elektrik gibi dirilten elektriği de biliyorsun.Sırlarını bana vermeden gitmiş olmana biraz bozuluyorum doğrusu.

Ve nereden geldiğini bilmediğim bir bilgiye göre, bulunduğumuz ülkeden bir şiş soksak senin ciğerinden çıkabiliyormuş.

İnsanları özleme yetimizin sıfırın altında eksi otuziki derece olmasından olacak, seni çok özledim diyemiyorum. Sanırım sen de benimle aynı hisleri paylaşıyorsun. Burada olsan iyi mi olurdu, bilemiyoruz. Ama buna çok sevinecek en az bir tane kız tanıyorum.

Gözlerinden öpüyorum.